weee

hmm.

andami ko gusto ipost..
kaya lang tinatamad ako.. teka tinatamad nga ba? kasi.. tuwing naiisip ko na magoonlyn ako.. parang kinakabahan ako. parang nattkot.. wah.. oo.. takot.. lalo na pag sa blogspot o sa friendster. ewan. prang naddepress ako talaga.. dati pa to.. hmmm.. cmula nung gnun.. haayy... weird talaga... hmmm... may phobia n b ako sa internet? sa blog? s friendster? o sa kanya..

=(

aakalain mong tapos na.. hindi p pala.. kung kailan akala mong masaya k na.. kunwari lang pala un.. bigla bigla n lang susulpot sa isip mo.. yung mga bagay n ayaw mo nang isipin.. bakit gnun? sabi nila harapin daw ang kinatatakutan, wag talikuran ang problema.. pinilit ko namang harapin.. ngayon tapos na.. cguro.. may panibago nnamang problema.. pero pilit kong isinasantabi.. kasi un lang ang naisip kong paraan.. dahil ngayon.. natutunan ko.. na kahit anong gawin mo.. kahit anong pilit mong lumaban.. kung nakatakda kang masaktan.. mangyayari't mangyayari yon.. kahit anong gawin mong iwas.. tutumba't tutumba k parin.. nakakawalang ganang lumaban.. kasi wala rin naman pala.. kahit ibigay mo n lahat.. pwersa.. chakra.. wala talaga.. dati nisip ko.. okei lang un! at least lumaban ako.. pero ngayun.. naisip ko hindi okei yun.. kasi nandito parin ung injury.. ung resulta ng pagbibigay mo ng lahat ng chakra mo.. unfair? oo.. kasi lahat ng paniniwalan mo nabalewala.. lahat ng pinaghirapan napunta sa wala.. sa susunod.. hindi na.. wala nang susunod

ngayon ang dapat mong gawin ay bumangon.. nang hindi humihingi ng tulong sa iba..